سالهای پیش بال آسمانی داشتیم
بال پرواز کران تا بی کرانی داشتیم
روزها گردی اگر بر روی دلها می نشست
شب که می شد سنت خانه تکانی داشتیم
نذری روز ظهور مهدی موعودمان
صبح ها، چله چله عهد خوانی داشتیم
گاه گاهی جمعه ها، اهل زیارت می شدیم
گاه گاهی میل سجده، جمکرانی داشتیم
ثانیه ثانیه هامان پای آقا می گذشت
آی مردم، یک زمان صاحب زمانی داشتیم
"اللـہم عجـل لولیـک الفرج ..."
با کدام آبـــــرو، روز شمارش باشیم؟
عصرها منتظر صبح بهارش باشیم؟
سال ها منتظر سیصد و اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم ...
گیرم امروز به ما اذن ملاقاتی داد
مرکبی نیست که راهیِ دیارش باشیم
سال ها در پیِ کارِ دلِ ما افتاده
یادمان رفت کمی در پیِ کارش باشیم
ما چرا؟ خوبترین ها به فدای قدمش
حیف او نیست که ما میثمِ دارَش باشیم؟
اگر آمد، خبر رفتن ما را بدهید
به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم ...
"اللـہم عجـل لولیـک الفرج ..."
تا خون نشود دلها، دلدار نمی آید
تا سر نرود غمها، غموار نمی آید
"اللـہم عجـل لولیـک الفرج ..."
هر کجا سلطان هست، دورش سپاه و لشگر است
پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشگر است
با خبر باشید ای چشم انتظاران ظهور
بهترین سلطان عالم از همه تنهاتر است ...
آقا سلام !
شیعیان!
خدا کند که بیاید مسافری که نیامد
و کوچه کوچه بنازم به عابری که نیامد
این جمعه هم گذشت و تو اما نیامدی
ای منجی عالم چرا دوباره نیامدی؟
دیگر کنار آمدم از کنار پنجره
آخر زمان تمام شد ، اما شما نیامدی
دیشب دلم برای شما گرفته بود
دادم به سینه وعده فردا، نیامدی
امشب دوباره به خاطر نیامدنت بغض می کنم
حتما به خاطر گنه ما نیامدی ...
آقا برای تو نه ،
چه انتـــظار عجیبی !
کی شود در ندبه های جمعه پیدایت کنم
گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم
ما بی خیال تو
در کودکی خواندیم:
